“Siyasette, krizde, işte, okulda, evde, kısacası her yerde kadınların eşit olduğu bir gelecek hayal ediyorum”

24 yaşındaki Kübra Koşar, Gaziantep Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi son sınıf öğrencisi. Deprem sırasında ailesiyle Gaziantep’teki evinde olan Kübra, depremi ve sonrasında yaşadıklarını aktarıyor.

“6 Şubat gecesi uyku tutmamıştı. Küçük kardeşimle dizi izliyorduk. Deprem başladığında kardeşimin üstüne kapandım. Çok şiddetli sallandık ve uzun sürdü. Bittiğinde giyinme dolabım üstümüze düşmüştü. Bina tamamen yıkılmadı, kolonlar sağlamdı. Ama evin içi devrilen mobilyalar ve kırılan eşyalardan enkaza döndü.

Çekirdek ailem bu enkazdan kurtuldu; ama aynı şehirde yaşayan 24 akrabamız hayatını kaybetti. İyileşme süreci kolay değil, herkes ailesini, evini, gelir kaynağını kaybetti.

Depremden sonra yaşadığımız bölgedeki kadınlar ve erkekler iki büyük çadıra ayrıldı. 20 kadın aynı çadırda kaldık. Yemekleri beraber hazırlayıp iki çadır arasına kurduğumuz sofrada bir arada yedik, birlikte topladık. Çocukken de çadır kurar ve içinde oyun oynardık. Sanki yine evcilik oynamak için çadıra girmişiz gibi hissettim, olanlar gerçek değilmiş gibi geliyor.

Birkaç gün sonra köydeki evimize geçtik. Merkezdeki evimize hasarlı olmasına rağmen değerli eşyalarımızı almak için girmemiz gerekti. Tuvalete ve duşa erişimi olmayan depremzedeler ise ihtiyaçlarını karşılamak için hasarlı binalardaki evlerine girmek durumunda kalıyor.

Belediyeye bağlı Gençlik Kolları Başkanıyım. Gaziantep Büyükşehir Belediyesi ile iletişime geçerek yardım dağıtımı yapılması için koordinasyon sağladım. Bir yandan aile mesleğimiz olan yemekhanecilik işimizi köye taşıyarak büyük kazanlarda yemek pişirdik, köy sakinlerine dağıttık.

Kriz ortamında da kadın liderlerin nasıl değişim yaratabileceğini gördüm. Kadınların ve kız çocuklarının ihtiyaçlarını dile getirerek yardım faaliyetlerinin bir parçası olduğum için mutluyum.

Gaziantep Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi son sınıf öğrencisiyim. Depremden önce bir maden kooperatifinde çalışıyordum. Kooperatifin olduğu bina yıkıldı. Depremden birkaç gün önce sözlenmiştim, nişanım olacaktı. Okuldan mezun olmama bir dönem kalmıştı. Siyasetle uğraşıyordum, bunun için arada Ankara’yı ziyaret ediyordum. Gelecek için planlarım vardı. Şimdi her şey belirsizleşti.

Çok zorlu bir dönemden geçiyoruz. Zaman zaman umutsuzluğa düşüyoruz. Tüm bu yaşananları dayanışmayla, birbirimize kol kanat gererek aşacağımızı düşünüyorum. Zamanla yaralarımızı saracağız. O güne dek yardım faaliyetlerine destek vermeye devam etmeyi hedefliyorum.

İsteklerim değişmedi: daha fazla kadına ve kız çocuğuna fayda sağlayabilmek için siyaset alanında kadın lider olmak istiyorum. Siyasette, krizde, işte, okulda, evde, kısacası her yerde kadınların eşit olduğu bir gelecek hayal ediyorum. Hayallerimden vazgeçmeyeceğim. Geçecek, buna inanıyorum.”

UN Women Türkiye, depremlerden etkilenen kadınların, kız çocuklarının ve ailelerinin farklılaşan ihtiyaçlarını gözetmek için kamu, sivil toplum ve diğer BM kuruluşlarıyla iş birliği içinde çalışmaya devam ediyor. Siz de bu link üzerinden bağışlarınızla destek olabilirsiniz.